verhuisbericht

Tijdens een wooncrisis met spoed op zoek naar een nieuwe huurwoning. Het leek niet te doen, maar één van de weinige voordelen van ouder worden is dat je dan voorrang krijgt. Er was zelfs keus. In flats, in bejaardenwoningen, in steden en dorpen en op meerdere plekken in Nederland. Sexbierum, Ternaard, Leeuwarden, Franeker, Middelstum, Meppel, Nes, Dokkum. Ik zei nee.
Uiteindelijk koos ik voor een tussenwoning in een jaren 70 wijkje. Ik vermoedde dat ik minstens 2 jaar de navigatie aan moest hebben om thuis te komen. Alles lijkt op elkaar. Maar het lukt me inmiddels al zonder navigatie. 3 februari kreeg ik de sleutel. 16 februari verhuisde ik.
Ik bleef in Friesland. In het gebied wat vol staat met gehaktmo … ehhh, ik bedoel windmolens. Net onder de afsluitdijk in Makkum. Een dorp met een heus strand(je) en een boulevard voor alle toeristen. Aan de voormalige Zuiderzee. Ook nog vlak bij de Waddenzee en even de dijk over en ik sta bij de Noordzee.
Na 6,5 jaar leegte weer tussen mensen wonen is wennen. Het huis heeft zonnepanelen en erg veel tuin. Het was de minst slechte keuze op korte termijn. Groot genoeg ook voor een atelier aan huis en daar ben ik erg blij mee. Op afspraak is bezoek aan het atelier zelfs mogelijk.
Na iets meer dan een week dozen uitpakken en mijn werkplek in orde maken, nam ik vandaag eindelijk de tijd om iets van de omgeving te zien. Bij windkracht veel en een gevoelstemperatuur van weinig, maar met een vroeg lentezonnetje vond ik een fijne vogelhut en dwaalde langs de dijk bij hoog water. Er is nog veel te ontdekken. Of ik hier kan aarden, zal de tijd leren.

Ik blijf dromen van een echt vrijstaand huisje in de leegte. Voor nu vind je me in Makkum.