Ruim je rommel op!

Ik ging vandaag voor een lange wandeling langs de waddendijk.
Verder dan 100 meter kwam ik niet.
Al meteen bovenaan de dijk zag ik felle kleurtjes op de scheiding.
Enorme hoeveelheden afval.
Veel meer dan de winter en het voorjaar.
Scheermesjes, botercupjes, plastic flessen, potten appelmoes, afgebroken plastic delen, doppen, garen uit de visnetten …
En ballonnen, heel veel ballonnen.
Omdat het toeristen – en zeilseizoen weer begonnen is?
Wie zal het zeggen.
Het eerste wat ik dacht … alsof de zee de mensheid uitkotst.

Al snel had ik mijn handen vol rommel.
Radeloos keek ik om me heen.
Meer meenemen kon niet.
Zo verder lopen ook niet.

Verbijsterd zat ik op de dijk met mijn afvalbergje naast me.
Er kwam een groep Duitse toeristen aanlopen.
Het kind schopte en gooide het plastic weer het wad op.
Als een spelletje.
De volwassenen rookten sigaretten en dumpten hun peuken op het wad.

In de verte liepen tientallen kinderen schreeuwend van pret in de slik.

Uiteindelijk liep ik verdrietig weer terug naar mijn auto.
De kinderen waren inmiddels van het wad af.
De begeleiders verzamelden de laatste spullen van de kinderen die de bus in werden gestuurd.

Ik zag haar kijken naar het stuk achtergebleven plastic waar ze de tas vandaan haalde.
Ze liep weg, het stuk plastic liet ze liggen.

Thuis fotografeerde ik de schamele oogst van 100 meter waddendijk.
In de wetenschap dat op die 100 meter nog veel meer lag en alle kilometers verder nóg veel meer.

Ook heel veel brokken vers aangespoelde paraffine. Rechts onderin de foto.
Paraffine is een uit aardoliefracties en bruinkoolteer verkregen mengsel waar o.a. onze waxinelichtjes van gemaakt worden.
Dieren zien het aan als voedsel, maar kunnen het niet verteren en worden ziek of gaan dood. Ook het verendek van vogels wordt aangetast.
Het lozen van paraffine op zee is toegestaan!

Inmiddels staan er gelukkig borden en bakken bij de trapopgangen langs de dijk om je gejutte afval weg te gooien!