muzieknootjes, swoeshhhjjj en dans

Op twitter kwam een berichtje voorbij.
Spreeuwen in Groningen.
Veel spreeuwen.
Al een paar dagen.

Alhoewel ik in de ruimte en de leegte woon, voel ik me opgehokt.
Een uitje was welkom.
Ik reed naar ‘t Roegwold.
Nooit geweest en onbekend.
Maar vergelijkbaar met de Houtwiel.
Die plek van de Friese spreeuwen.
Onderweg een ingestorte boerderij.
Aardbevingsgebied.

Ik was vroeg, want dacht het gebied in te lopen.
Bij aankomst keken een paar jonge stieren me aan.
Asfalt leek me toch beter. Ik ben geen held.
Een auto reed heen en weer.
En vertrok weer. Geen geduld.
Ik haalde ook mijn auto naar de plek waar ze gister gezien waren.
Al wachtend kwam er een auto post halen bij de boerderij. De inzittenden keken mij argwanend aan.
Ik draaide het raampje open en zei ‘goed volk, ik wacht op spreeuwen’.
In goed Gronings antwoorden ze dat die er waren en met veel ongeloof vertelden ze dat de weg steeds vol stond met auto’s en mensen. Ze haalden hun schouders op.
Ze snapten er niets van.

Met de toenemende auto’s, namen ook de spreeuwen toe.
In de bomen rondom de boerderij.
Als muzieknootjes zaten ze op de takken. In het veld aan de andere kant dansten wat zwermen.
Vanuit de bomen vlogen de muzieknootjes af en toe ook op.
Een mevrouw verderop riep bij elke beweging luid oeeeehhhhhh en aaaaaahhhhhhhh.
De jonge meneer naast mij vooral kiekeboe tegen het kind op de achterbank.
En ik stond er met mijn geluidsopnameding voor de intense SWOESHHHHJJJJJJJ.

Te harde wind voor de dans in het veld. De filmbeelden dansten mee.
Maar vanavond ga ik weer. Voor de muzieknootjes, de swoeshhhjjjj en de dans.
En komt er ongetwijfeld een deel 2 van de film.

Daarna wordt het tijd voor de foto’s. Misschien dat ze grafiek worden …

PS: wil je me steunen om dit soort werk te kunnen blijven maken? Dat kan via een bijdrage bij  petje.af