dag zwaar 2022

Wat een jaar!
Er waren mooie exposities, mooie mensen en gesprekken en ik kon veel mensen blij maken met mijn werk. Ondertussen kwam er een fijne freelance klus als eindredacteur op mijn pad bij de Tuinschool Online. Aanrader voor als je meer wilt leren over duurzaam en ecologisch tuinieren!

En toch voelt het als een loodzwaar jaar. De wereld staat in brand, zoveel nutteloze doden, zoveel verdriet en ellende en een aarde die zwicht onder onze last. Het lijkt alsof we maar niet willen leren van het verleden. Alsof hebzucht en alsmaar meermeermeer de maatstaf blijft. De verandering is ingezet, maar het duurt zo lang en er is nog zoveel bloed voor nodig. Soms lukte relativeren niet zo goed dit jaar.

Ondertussen ben ik al weken bezig met weggooien en weggeven. Het vasthouden aan spullen voelt steeds minder goed. Voor één doos bewaarspullen, moesten er twee weg. Loslaten was mijn les in 2022 en ik vermoed dat het een levensles blijft.
Op tv zag ik een monnik die één koffer en wat boeken bezat. Wat een zegen! Helaas lukt het me (nog) niet om zo minimalistisch te leven als de monnik. Al was het alleen maar omdat veel atelierspullen (nog) niet weg kunnen.
En die ene bak met stenen. Ze zijn zo mooi. Toch hoop ik dat ik afscheid van ze kan nemen. Zoveel kilo ballast afschudden voelt namelijk heel goed en kan ik iedereen aanbevelen. Je gaat je echt lichter voelen.
Maar nog steeds kijk ik vertwijfeld naar alle dozen die nu al ingepakt staan. Het is te veel, het voelt te veel.
Dus besloot ik vandaag dat er voor mijn werk het komend jaar niets meer gekocht mag worden. Ik mag alleen werken met de materialen die er zijn.
Voor mijn toekomstige nieuwe huis -waar dat ook moge zijn- mag overigens ook niets gekocht. Op verf na.

Rest mij jullie een licht jaar te wensen, waarin we met elkaar onze stinkende best doen voor een veilige, groene en eerlijke wereld.